رایانامه
رایانامه یا ایمیل (به انگلیسی: email) به پیامی رقومی (دیجیتالی) گفته می‌شود که در شبکه‌ای رایانه‌ای از یک فرستنده به یک یا چند گیرنده فرستاده می‌شود. سرویس ایمیل یا رایاپیک (به انگلیسی: e-mail service) سامانه‌ای است که این خدمات را ارائه می‌کند. نشانی پست الکترونیکی یا رایانشانی (به انگلیسی: e-mail address)، نشانی است که برای رایانامه مشخص شده‌است.
یکی از کاربردهای اینترنت فرستادن و دریافت نامه‌های الکترونیکی است؛ نامهٔ الکترونیکی پرونده‌ای است که از طریق شبکهٔ اینترنت برای مخاطبی که دارای رایانشانی است، فرستاده می‌شود.
اگر شما دارای یک پست الکترونیکی روی شبکه اینترنت باشید و برایتان یک رایانامه فرستاده شده باشد، این رایانامه روی دستگاه کارساز شبکه‌ای که به آن متصل هستید باقی می‌ماند تا شما به شبکه وصل شوید، سپس با پیام ((نامهٔ تازه)) روبرو می‌شوید که می‌توانید به کمک نرم‌افزارهای مورد استفاده خود آن را بخوانید و به آن پاسخ دهید.
تاریخچه
درباره نحوه ابداع و به‌کارگیری ایمیل اختلاف نظر وجود دارد.
برابر فارسی برای ایمیل
واژۀ مرکب انگیلسی electronic mail به شکل گرته‌بردارانه به بسیاری از زبان‌های جهان راه یافته است. به سخن دیگر، هر یک از دو واژۀ این ترکیب جداگانه به زبان‌های مقصد برگردانده شده و سپس در آن زبان‌ها واژۀ مرکبی شکل داده‌اند؛ برای نمونه در فرانسوی به courrier électronique، در آلمانی به elektronische Post، در عربی به برید إلکترونی، در روسی به электронная почта و در فارسی به نامۀ الکترونیک و پست الکترونیک برگردانده شده است.
طولی نکشید که واژۀ مرکب انگیلسی electronic mail در خود این زبان به صورت کوته‌نوشت email درآمد و کاربرد گسترده یافت. از آن پس همین صورت کوته‌نوشت هم به بسیاری از زبان‌های دیگر راه یافت (نگاه کنید به صفحۀ مربوط به همین واژه در ویکی‌پدیای دیگر زبان‌ها). این وام‌واژه در فارسی به صورت ایمیل و ایمیل نوشته می‌شود.
واژه‌های رایانامه و پیام‌نگار از جمله پیشنهادهای فرهنگستان برای نام‌گذاری این پدیده در فارسی هستند که البته هنوز به تصویب نهایی نرسیده‌اند. تا امروز (10 آبان 1392) وبگاه فرهنگستان برابر تصویب‌شده‌ای برای این پدیده منتشر نکرده است.با این حال در همین وبگاه، در صفحۀ ارتباط با فرهنگستان، به جای email واژۀ پیام‌نگار به کار رفته است.
در واژۀ رایانامه جزء رایا کوتاه‌شدۀ رایانه است (مانند e که کوتاه‌شدۀ electronic است). به سخن دیگر، بدین‌سان در انگلیسی و فارسی برای ساختن واژه‌های اینترنتی و رایانه‌ای یک پیشوند ساخته شده است. به این فرایند دستوری‌شدگی می‌گویند. پیشوند «رایا-» هم در فارسی مانند پیشوند -e در انگلیسی نشان‌دهندۀ رایانه‌ای و اینترنتی بودن چیزی است.
از زمرۀ نهادها و مرجع‌های رسمی که واژۀ رایانامه را پذیرفته‌اند، شورای عالی انفورماتیک است که در «واژه‌نامۀ مرجع برای ترجمۀ محیط لینوکس»، Electronic Mail را نامۀ الکترونیکی و E-mail را رایانامه ترجمه کرده است.
پروتکل‌ها
برای ارسال ایمیل ها از پروتکل SMTP استفاده می‌شود. این پروتکل مشخص می‌کند که چگونه یک مامور ارسال نامه باید یک نامه را از کاربر ارسال کننده دریافت کرده و آن را به صندوق پستی کاربر گیرنده تحویل دهد. رایجترین پیاده سازی‌های این پروتکل برنامه‌های سندمیل و پست‌فیکس هستند. همچنین دو پروتکل رایج دیگر به نام‌های POP و قرارداد پیام‌گزینی وجود دارند که کاربر گیرنده با استفاده از این پروتکل‌ها می‌توانید به صندوق پستی خود متصل شده و نامه‌های خود را بخواند. پیاده سازی‌های مختلفی از این دو پروتکل وجود دارد که از میان معروفترین آنها می‌توان به داوکت اشاره کرد.
نرم‌افزارهای دریافت و ارسال ایمیل
برای فرستادن و دریافت ایمیل، نرم‌افزارهای گوناگونی رایج است از جمله مایکروسافت آوت لوک که تحت ویندوز است و همچنین نرم‌افزار اوولوشن یا Kmail که تحت سیستم‌عاملهای مبتنی بر یونیکس مانند گنو/لینوکس کار می‌کند و یا نرم‌افزارهای مبتنی بر وب مانند squirrelmail.
موتور جستجوی
موتور جستجوی وب (به انگلیسی: Web search engine) موتور جستجویی است که برای جستجوی اطلاعات تحت محیط وب طراحی شده‌است.
موتور جستجو (پردازش)
موتور جستجو (به انگلیسی: Search Engine) یا جویشگر، در فرهنگ رایانه، به طور عمومی به برنامه‌ای گفته می‌شود که کلمات کلیدی را در یک سند یا بانک اطلاعاتی جستجو می‌کند. در اینترنت به برنامه‌ای گفته می‌شود که کلمات کلیدی موجود در فایل‌ها و سندهای وب جهانی، گروه‌های خبری، منوهای گوفر و آرشیوهای FTP را جستجو می‌کند. جویشگر های زیادی وجود دارند که امروزه از معروفترین و پراستفاده ترین آنها می‌توان به google و یاهو! جستجو اشاره کرد.
پیوند ورودی
پیوند ورودی یا بک‌لینک (به انگلیسی: Backlink یا Inlink) به ابرپیوند یک وبگاه به وبگاه دیگر می‌گویند که یکی از موارد تعیین‌کننده‌ی میزان بهینه‌سازی موتور جستجو می‌باشد.
اشتراک پرونده
اشتراک پرونده به عمل توزیع یا فراهم آوردن دسترسی برای اطلاعات دیجیتالی از قبلی برنامه های کامپیوتری، چند رسانه‌ای، مستندات و کتاب های الکترونیکی گفته می‌شود.
انواع اشتراک پرونده
همتا به همتا (P2P)
خدمات میزبانی پرونده
خطای ۴۰۳
خطای ۴۰۳یا کد ۴۰۳ یکی از کدهای وضعیت پروتکل انتقال ابرمتن می‌باشد. سرور وب با ارسال این کد در پاسخ به یک درخواست، نشان می‌دهد که درخواست را به طور کامل دریافت کرده و فهمیده است، اما از اجرای ادامهٔ درخواست شما امتناع می‌ورزد. درواقع این نوع پاسخ هنگامی ارسال می‌شود که بر اساس تنظیمات وب سرور، شما اجازهٔ دسترسی به منبع مورد درخواست را نداشته‌باشید.
رایجترین حالتی که این خطا اتفاق می‌افتد، در پاسخ به درخواست‌های GET برای نمایش یک صفحه است. بااین‌حال، این خطا در موارد دیگری نیز اتفاق می‌افتد.
سرور وب آپاچی در پاسخ به درخواست‌هایی که نیاز به فهرست‌کردن (Indexing) پوشه‌هایی که اجازهٔ فهرست‌کردن در آنها سلب شده‌است، خطای ۴۰۳ را برمی‌گرداند. سرور وب آی‌آی‌اس (IIS) نیز به شکل مشابه عمل می‌کند.
زیرکدهای سرورِ وبِ آی‌آی‌اس
۴۰۳٫۱: اجازه اجرا وجود ندارد
۴۰۳٫۲: اجازه خواندن وجود ندارد
۴۰۳٫۳: اجازه نوشتن وجود ندارد
۴۰۳٫۴: استفاده از اچ‌تی‌تی‌پی‌اس ضروری است
۴۰۳٫۵: استفاده از اچ‌تی‌تی‌پی‌اس با کلید ۱۲۸بیتی ضروری است
۴۰۳٫۶: آدرس آی‌پی شما اجازه ندارد
۴۰۳٫۷: کلاینت باید دارای گواهی دیجیتال باشد
۴۰۳٫۸: امکان دسترسی به وبگاه وجود ندارد
۴۰۳٫۹: تعداد کاربران بیش از حد مجاز است
۴۰۳٫۱۰: تنظیمات سرور اشتباه است
۴۰۳٫۱۱: گذرواژه تغییر کرده است
۴۰۳٫۱۲: مَپر (Mapper) به شما اجازه دسترسی نمی‌دهد
۴۰۳٫۱۳: گواهی دیجیتال کلاینت مصادره شد
۴۰۳٫۱۴: اجازه فهرست‌کردن پوشه وجود ندارد
۴۰۳٫۱۵: اجازه‌های دسترسی کاربر بیش از حد مجاز است
۴۰۳٫۱۶: گواهی دیجیتال کلاینت نامعتبر است و تایید شده نیست
۴۰۳٫۱۷: گواهی دیجیتال کلاینت منقضی شده است
۴۰۳٫۱۸: اجازه اجرای درخواست از این Application Pool وجود ندارد
خطای ۴۰۴
خطای ۴۰۴ (به انگلیسی: HTTP 404) یکی از کدهای وضعیت پروتکل انتقال ابرمتن می‌باشد که با عنوان خطای «یافت نشد» (به انگلیسی: Not Found) شناخته می‌شود. بدین معنی که سرور وب نمیتواند منبع درخواستی را پیدا کند.
این خطا نباید با خطای «سرور یافت نشد» (به انگلیسی: Server Not Found) اشتباه گرفته شود. در خطای ۴۰۴ ارتباط با سرور به طور کامل برقرار شده، اما منبع درخواستی موجود نبوده است؛ در حالی که در خطای «سرور یافت نشد» امکان برقراری ارتباط با سرور میزبان وجود ندارد.
این خطا که یکی از رایجترین خطاهای موجود در وب است که معمولاً به دلیل دنبال کردن پیوندهای مرده یا خراب به وجود میآید.
صفحات سفارشی خطا
اکثر سرورهای وب قابلیت سفارشی سازی صفحات خطا را دارند.به این صورت که می‌توانید سرور را تنظیم کنید تا در مواقع روی دادن این خطا صفحات طراحی شده را نمایش دهد. این صفحات معمولاً حاوی لوگوی وبسایت، پیوند به صفحه اصلی و فرم جستوجو میباشند.
مرورگر اینترنت اکسپلورر صفحات خطای سفارشی که حجم آنها کمتر از ۵۱۲ بایت باشند را نمایش نداده و بهجای آن صفحه کاربرپسند خود را به کاربر نشان می‌دهد.این عمل نقض RFC 2616 (متن تعریف پروتکل انتقال ابرمتن) می‌باشد که صراحتاً بیان می‌کند: «عوامل کاربر باید تمامی قسمتهای پاسخ را به کاربر نمایش دهند.»قسمت ۱۰٫۴
اعتیاد به اینترنت
اعتیاد به اینترنت یا در سطحی وسیع‌تر استفاده بیش از حد از اینترنت و رایانه در زندگی و وابستگی به آن به صورتی که در انجام کارهای روزانه مشکلاتی پیش آید. این اختلال گونه‌ای از مشکلات روانی محسوب می‌شود که البته این طبقه‌بندی همچنان مورد تحقیق و بررسی است. فعالیت آنلاین افراد مبتلا به این اختلال می‌تواند انجام بازی‌های رایانه‌ای، وبلاگنویسی، پورنوگرافی، شبکه‌های اجتماعی یا خرید اینترنتی باشد. مخالفان این نظریه اعتقاد دارند که این نوعی عادت و رفتاری تکراری است و گونه‌ای از اعتیاد محسوب نمی‌شود.
اعتیاد اطلاعاتی
اعتیاد اطلاعاتی عبارت است از استفاده بیش از حد از اطلاعات به طوری که شکل اعتیاد به خود بگیرد.
برطبق مقاله ای در نیویورک تایمز، دو تن از اعضای هیأت علمی دانشگاه هاروارد معتقدند که اطلاعات نوعی تندروانی دوپامین در انسان ایجاد می‌کند که نوعی تندکاری است مشابه آنچه توسط مواد مخدر ایجاد می‌شود. این محققین به این اختلال نام "شبهاختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی" داده‌اند زیرا علایمی شبیه اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی در انسان ایجاد می‌کند.
جریان دائمی اطلاعات نه تنها موجب اختلال در وعده‌های غذایی و اوقات کنار هم بودن با خانواده می‌شود بلکه موجب به هم خوردن جلسات رسمی و فعالیت‌های خلاق در انسان می‌شود و غالب شدن بر این حالت بسیار مشکل است.
بعضی افراد معتقدند که این موضوع خیلی معمولی است که در یک جلسه رسمی با استفاده از یک دستگاه الکترونیک در دستشان برای فرد دیگری پیام فوری بفرستند! یا مثلاً همزمان با دو گوشی در دو گوششان صحبت کنند. وقتی در اجتماع هستند و در زمین بازی، فوتبال فرزندشان را نگاه می کنند به جای اینکه با انسان‌های واقعی حرف یزنند ترجیح می دهند اخبار را از طریق موبایلشان دنبال کنند. اگر دیسکانکت شوند از کارشان بیکار می شوند و حتی حسی قوی تر از این در وجودشان هست: آنها اجباراً به سمت یک برانگیختگی دائمی که به وسیلهٔ داده‌ها ایجاد می‌شود کشیده می شوند که می توان آن را اختلال اجباری آنلاین نامید. Edward M. Hallowell استاد روانپزشکی دانشگاه هاروارد می گوید: "انگار این حالت مغناطیسی است. مثل یک بچه قیراندود است که هرچه بیشتر به آن دست می زنید بیشتر گرفتار می شوید."
گفتگوی اینترنتی
گپ[۱] یا چت در فارسی اصطلاحی به معنای گفتگوی اینترنتی است. اگرچه فرهنگستان زبان فارسی واژه گپ را معادل این واژه قرار داده‌است اما این واژه چندان مورد استقبال عمومی قرار نگرفته‌است. این واژه خلاصه شده Online chat از زبان انگلیسی است.
فن آوری
در ابتدا برای چت اینترنتی از پروتوکل آی آر سی استفاده می‌شد. اما اکنون از طریق سایر پروتکل‌ها نیز این کار امکان پذیر می باشد.
نرم‌افزارهای چت
برای چت نرم‌افزارهای زیادی مانند آی‌آرسی، یاهو مسنجر، ام اس ان مسنجر، گوگل تاک، اسکایپ و پیام‌رسان ویندوز لایو وجود دارد. نرم افزار های چت هم اکنون در موبایل هم افزایش چشم گیری داشته اند و کاربران خاص خود را دارند.
keywords : طرفداران قرمز،وب سایت طرفداران قرمز،مقاله طرفداران قرمز
رایانامه یا ایمیل (به انگلیسی: email) به پیامی رقومی (دیجیتالی) گفته می‌شود که در شبکه‌ای رایانه‌ای از یک فرستنده به یک یا چند گیرنده فرستاده می‌شود. سرویس ایمیل یا رایاپیک (به انگلیسی: e-mail service) سامانه‌ای است که این خدمات را ارائه می‌کند. نشانی پست الکترونیکی یا رایانشانی (به انگلیسی: e-mail address)، نشانی است که برای رایانامه مشخص شده‌است.
یکی از کاربردهای اینترنت فرستادن و دریافت نامه‌های الکترونیکی است؛ نامهٔ الکترونیکی پرونده‌ای است که از طریق شبکهٔ اینترنت برای مخاطبی که دارای رایانشانی است، فرستاده می‌شود.
اگر شما دارای یک پست الکترونیکی روی شبکه اینترنت باشید و برایتان یک رایانامه فرستاده شده باشد، این رایانامه روی دستگاه کارساز شبکه‌ای که به آن متصل هستید باقی می‌ماند تا شما به شبکه وصل شوید، سپس با پیام ((نامهٔ تازه)) روبرو می‌شوید که می‌توانید به کمک نرم‌افزارهای مورد استفاده خود آن را بخوانید و به آن پاسخ دهید.
تاریخچه
درباره نحوه ابداع و به‌کارگیری ایمیل اختلاف نظر وجود دارد.
برابر فارسی برای ایمیل
واژۀ مرکب انگیلسی electronic mail به شکل گرته‌بردارانه به بسیاری از زبان‌های جهان راه یافته است. به سخن دیگر، هر یک از دو واژۀ این ترکیب جداگانه به زبان‌های مقصد برگردانده شده و سپس در آن زبان‌ها واژۀ مرکبی شکل داده‌اند؛ برای نمونه در فرانسوی به courrier électronique، در آلمانی به elektronische Post، در عربی به برید إلکترونی، در روسی به электронная почта و در فارسی به نامۀ الکترونیک و پست الکترونیک برگردانده شده است.
طولی نکشید که واژۀ مرکب انگیلسی electronic mail در خود این زبان به صورت کوته‌نوشت email درآمد و کاربرد گسترده یافت. از آن پس همین صورت کوته‌نوشت هم به بسیاری از زبان‌های دیگر راه یافت (نگاه کنید به صفحۀ مربوط به همین واژه در ویکی‌پدیای دیگر زبان‌ها). این وام‌واژه در فارسی به صورت ایمیل و ایمیل نوشته می‌شود.
واژه‌های رایانامه و پیام‌نگار از جمله پیشنهادهای فرهنگستان برای نام‌گذاری این پدیده در فارسی هستند که البته هنوز به تصویب نهایی نرسیده‌اند. تا امروز (10 آبان 1392) وبگاه فرهنگستان برابر تصویب‌شده‌ای برای این پدیده منتشر نکرده است.با این حال در همین وبگاه، در صفحۀ ارتباط با فرهنگستان، به جای email واژۀ پیام‌نگار به کار رفته است.
در واژۀ رایانامه جزء رایا کوتاه‌شدۀ رایانه است (مانند e که کوتاه‌شدۀ electronic است). به سخن دیگر، بدین‌سان در انگلیسی و فارسی برای ساختن واژه‌های اینترنتی و رایانه‌ای یک پیشوند ساخته شده است. به این فرایند دستوری‌شدگی می‌گویند. پیشوند «رایا-» هم در فارسی مانند پیشوند -e در انگلیسی نشان‌دهندۀ رایانه‌ای و اینترنتی بودن چیزی است.
از زمرۀ نهادها و مرجع‌های رسمی که واژۀ رایانامه را پذیرفته‌اند، شورای عالی انفورماتیک است که در «واژه‌نامۀ مرجع برای ترجمۀ محیط لینوکس»، Electronic Mail را نامۀ الکترونیکی و E-mail را رایانامه ترجمه کرده است.
پروتکل‌ها
برای ارسال ایمیل ها از پروتکل SMTP استفاده می‌شود. این پروتکل مشخص می‌کند که چگونه یک مامور ارسال نامه باید یک نامه را از کاربر ارسال کننده دریافت کرده و آن را به صندوق پستی کاربر گیرنده تحویل دهد. رایجترین پیاده سازی‌های این پروتکل برنامه‌های سندمیل و پست‌فیکس هستند. همچنین دو پروتکل رایج دیگر به نام‌های POP و قرارداد پیام‌گزینی وجود دارند که کاربر گیرنده با استفاده از این پروتکل‌ها می‌توانید به صندوق پستی خود متصل شده و نامه‌های خود را بخواند. پیاده سازی‌های مختلفی از این دو پروتکل وجود دارد که از میان معروفترین آنها می‌توان به داوکت اشاره کرد.
نرم‌افزارهای دریافت و ارسال ایمیل
برای فرستادن و دریافت ایمیل، نرم‌افزارهای گوناگونی رایج است از جمله مایکروسافت آوت لوک که تحت ویندوز است و همچنین نرم‌افزار اوولوشن یا Kmail که تحت سیستم‌عاملهای مبتنی بر یونیکس مانند گنو/لینوکس کار می‌کند و یا نرم‌افزارهای مبتنی بر وب مانند squirrelmail.
موتور جستجوی
موتور جستجوی وب (به انگلیسی: Web search engine) موتور جستجویی است که برای جستجوی اطلاعات تحت محیط وب طراحی شده‌است.
موتور جستجو (پردازش)
موتور جستجو (به انگلیسی: Search Engine) یا جویشگر، در فرهنگ رایانه، به طور عمومی به برنامه‌ای گفته می‌شود که کلمات کلیدی را در یک سند یا بانک اطلاعاتی جستجو می‌کند. در اینترنت به برنامه‌ای گفته می‌شود که کلمات کلیدی موجود در فایل‌ها و سندهای وب جهانی، گروه‌های خبری، منوهای گوفر و آرشیوهای FTP را جستجو می‌کند. جویشگر های زیادی وجود دارند که امروزه از معروفترین و پراستفاده ترین آنها می‌توان به google و یاهو! جستجو اشاره کرد.
پیوند ورودی
پیوند ورودی یا بک‌لینک (به انگلیسی: Backlink یا Inlink) به ابرپیوند یک وبگاه به وبگاه دیگر می‌گویند که یکی از موارد تعیین‌کننده‌ی میزان بهینه‌سازی موتور جستجو می‌باشد.
اشتراک پرونده
اشتراک پرونده به عمل توزیع یا فراهم آوردن دسترسی برای اطلاعات دیجیتالی از قبلی برنامه های کامپیوتری، چند رسانه‌ای، مستندات و کتاب های الکترونیکی گفته می‌شود.
انواع اشتراک پرونده
همتا به همتا (P2P)
خدمات میزبانی پرونده
خطای ۴۰۳
خطای ۴۰۳یا کد ۴۰۳ یکی از کدهای وضعیت پروتکل انتقال ابرمتن می‌باشد. سرور وب با ارسال این کد در پاسخ به یک درخواست، نشان می‌دهد که درخواست را به طور کامل دریافت کرده و فهمیده است، اما از اجرای ادامهٔ درخواست شما امتناع می‌ورزد. درواقع این نوع پاسخ هنگامی ارسال می‌شود که بر اساس تنظیمات وب سرور، شما اجازهٔ دسترسی به منبع مورد درخواست را نداشته‌باشید.
رایجترین حالتی که این خطا اتفاق می‌افتد، در پاسخ به درخواست‌های GET برای نمایش یک صفحه است. بااین‌حال، این خطا در موارد دیگری نیز اتفاق می‌افتد.
سرور وب آپاچی در پاسخ به درخواست‌هایی که نیاز به فهرست‌کردن (Indexing) پوشه‌هایی که اجازهٔ فهرست‌کردن در آنها سلب شده‌است، خطای ۴۰۳ را برمی‌گرداند. سرور وب آی‌آی‌اس (IIS) نیز به شکل مشابه عمل می‌کند.
زیرکدهای سرورِ وبِ آی‌آی‌اس
۴۰۳٫۱: اجازه اجرا وجود ندارد
۴۰۳٫۲: اجازه خواندن وجود ندارد
۴۰۳٫۳: اجازه نوشتن وجود ندارد
۴۰۳٫۴: استفاده از اچ‌تی‌تی‌پی‌اس ضروری است
۴۰۳٫۵: استفاده از اچ‌تی‌تی‌پی‌اس با کلید ۱۲۸بیتی ضروری است
۴۰۳٫۶: آدرس آی‌پی شما اجازه ندارد
۴۰۳٫۷: کلاینت باید دارای گواهی دیجیتال باشد
۴۰۳٫۸: امکان دسترسی به وبگاه وجود ندارد
۴۰۳٫۹: تعداد کاربران بیش از حد مجاز است
۴۰۳٫۱۰: تنظیمات سرور اشتباه است
۴۰۳٫۱۱: گذرواژه تغییر کرده است
۴۰۳٫۱۲: مَپر (Mapper) به شما اجازه دسترسی نمی‌دهد
۴۰۳٫۱۳: گواهی دیجیتال کلاینت مصادره شد
۴۰۳٫۱۴: اجازه فهرست‌کردن پوشه وجود ندارد
۴۰۳٫۱۵: اجازه‌های دسترسی کاربر بیش از حد مجاز است
۴۰۳٫۱۶: گواهی دیجیتال کلاینت نامعتبر است و تایید شده نیست
۴۰۳٫۱۷: گواهی دیجیتال کلاینت منقضی شده است
۴۰۳٫۱۸: اجازه اجرای درخواست از این Application Pool وجود ندارد
خطای ۴۰۴
خطای ۴۰۴ (به انگلیسی: HTTP 404) یکی از کدهای وضعیت پروتکل انتقال ابرمتن می‌باشد که با عنوان خطای «یافت نشد» (به انگلیسی: Not Found) شناخته می‌شود. بدین معنی که سرور وب نمیتواند منبع درخواستی را پیدا کند.
این خطا نباید با خطای «سرور یافت نشد» (به انگلیسی: Server Not Found) اشتباه گرفته شود. در خطای ۴۰۴ ارتباط با سرور به طور کامل برقرار شده، اما منبع درخواستی موجود نبوده است؛ در حالی که در خطای «سرور یافت نشد» امکان برقراری ارتباط با سرور میزبان وجود ندارد.
این خطا که یکی از رایجترین خطاهای موجود در وب است که معمولاً به دلیل دنبال کردن پیوندهای مرده یا خراب به وجود میآید.
صفحات سفارشی خطا
اکثر سرورهای وب قابلیت سفارشی سازی صفحات خطا را دارند.به این صورت که می‌توانید سرور را تنظیم کنید تا در مواقع روی دادن این خطا صفحات طراحی شده را نمایش دهد. این صفحات معمولاً حاوی لوگوی وبسایت، پیوند به صفحه اصلی و فرم جستوجو میباشند.
مرورگر اینترنت اکسپلورر صفحات خطای سفارشی که حجم آنها کمتر از ۵۱۲ بایت باشند را نمایش نداده و بهجای آن صفحه کاربرپسند خود را به کاربر نشان می‌دهد.این عمل نقض RFC 2616 (متن تعریف پروتکل انتقال ابرمتن) می‌باشد که صراحتاً بیان می‌کند: «عوامل کاربر باید تمامی قسمتهای پاسخ را به کاربر نمایش دهند.»قسمت ۱۰٫۴
اعتیاد به اینترنت
اعتیاد به اینترنت یا در سطحی وسیع‌تر استفاده بیش از حد از اینترنت و رایانه در زندگی و وابستگی به آن به صورتی که در انجام کارهای روزانه مشکلاتی پیش آید. این اختلال گونه‌ای از مشکلات روانی محسوب می‌شود که البته این طبقه‌بندی همچنان مورد تحقیق و بررسی است. فعالیت آنلاین افراد مبتلا به این اختلال می‌تواند انجام بازی‌های رایانه‌ای، وبلاگنویسی، پورنوگرافی، شبکه‌های اجتماعی یا خرید اینترنتی باشد. مخالفان این نظریه اعتقاد دارند که این نوعی عادت و رفتاری تکراری است و گونه‌ای از اعتیاد محسوب نمی‌شود.
اعتیاد اطلاعاتی
اعتیاد اطلاعاتی عبارت است از استفاده بیش از حد از اطلاعات به طوری که شکل اعتیاد به خود بگیرد.
برطبق مقاله ای در نیویورک تایمز، دو تن از اعضای هیأت علمی دانشگاه هاروارد معتقدند که اطلاعات نوعی تندروانی دوپامین در انسان ایجاد می‌کند که نوعی تندکاری است مشابه آنچه توسط مواد مخدر ایجاد می‌شود. این محققین به این اختلال نام "شبهاختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی" داده‌اند زیرا علایمی شبیه اختلال کم‌توجهی - بیش‌فعالی در انسان ایجاد می‌کند.
جریان دائمی اطلاعات نه تنها موجب اختلال در وعده‌های غذایی و اوقات کنار هم بودن با خانواده می‌شود بلکه موجب به هم خوردن جلسات رسمی و فعالیت‌های خلاق در انسان می‌شود و غالب شدن بر این حالت بسیار مشکل است.
بعضی افراد معتقدند که این موضوع خیلی معمولی است که در یک جلسه رسمی با استفاده از یک دستگاه الکترونیک در دستشان برای فرد دیگری پیام فوری بفرستند! یا مثلاً همزمان با دو گوشی در دو گوششان صحبت کنند. وقتی در اجتماع هستند و در زمین بازی، فوتبال فرزندشان را نگاه می کنند به جای اینکه با انسان‌های واقعی حرف یزنند ترجیح می دهند اخبار را از طریق موبایلشان دنبال کنند. اگر دیسکانکت شوند از کارشان بیکار می شوند و حتی حسی قوی تر از این در وجودشان هست: آنها اجباراً به سمت یک برانگیختگی دائمی که به وسیلهٔ داده‌ها ایجاد می‌شود کشیده می شوند که می توان آن را اختلال اجباری آنلاین نامید. Edward M. Hallowell استاد روانپزشکی دانشگاه هاروارد می گوید: "انگار این حالت مغناطیسی است. مثل یک بچه قیراندود است که هرچه بیشتر به آن دست می زنید بیشتر گرفتار می شوید."
گفتگوی اینترنتی
گپ[۱] یا چت در فارسی اصطلاحی به معنای گفتگوی اینترنتی است. اگرچه فرهنگستان زبان فارسی واژه گپ را معادل این واژه قرار داده‌است اما این واژه چندان مورد استقبال عمومی قرار نگرفته‌است. این واژه خلاصه شده Online chat از زبان انگلیسی است.
فن آوری
در ابتدا برای چت اینترنتی از پروتوکل آی آر سی استفاده می‌شد. اما اکنون از طریق سایر پروتکل‌ها نیز این کار امکان پذیر می باشد.
نرم‌افزارهای چت
برای چت نرم‌افزارهای زیادی مانند آی‌آرسی، یاهو مسنجر، ام اس ان مسنجر، گوگل تاک، اسکایپ و پیام‌رسان ویندوز لایو وجود دارد. نرم افزار های چت هم اکنون در موبایل هم افزایش چشم گیری داشته اند و کاربران خاص خود را دارند.
keywords : طرفداران قرمز،وب سایت طرفداران قرمز،مقاله طرفداران قرمز
